” Önünden belki de yüzlerce kez geçmeme rağmen hiç farkına varmamıştım. Ta ki bir arkadaşım “haydi bir çorba içelim” diyene kadar. Beni dar girişli, arkaya doğru genişleyen gösterişsiz bir dükkana soktu. Kebap türü bi’şeyler daha yapıyorlardı ama asıl alanları çorbaydı. Masalarda zaten küçük turşu biberler hazırdı, önümüze aniden roka ve turp dolu koca bir tabak geldi ve o meşum soru soruldu: Ne alırsınız? Ben zaten çorbaya bayılıyorum ve ezogelinle süzme mercimeğe aşığım, bir de üstüne dünyanın en kararsız insanıyım. Bana bu sorulur mu? Allahtan arkadaşım atak davranıp benim adıma karar verdi. Kocaman, metal bir kasede şahane bir ezogelin çorbası içtim ama aklım mercimekte kaldı. Mecburen onu da içtim ve o günden sonra o dükkana dadandım. Çorbaların kıvamı yoğun ve lezzeti şahane. İşkembe, paça türü şeyler sevmediğim için onları denemedim ama götürdüğüm arkadaşlarımın parmaklarını yemesinden, o çorbaların da sevenler için gayet güzel seçenekler olduğu sonucunu çıkartmam zor olmadı. “